‘Anderen – verhalen over aliens en dus over ons‘ is een bundel met 25 SF-verhalen. In de inleiding zegt de auteur: Wereldbouw en de constructie van levensvormen is boeiend, maar niet het doel van mijn verhalen. Frederick Pohl zei ooit: ‘A good science fiction story should be able to predict not the automobile but the traffic jam’. Ik trek het zelf graag nog door: sciencefiction gaat niet over auto’s en ook niet over files, maar over de mensen die in de file staan. Toegepast: een verhaal over Anderen gaat óók over onszelf. Het is een manier om na te denken over menselijkheid, over betekenis van het individu en de soort, over verantwoordelijkheden en mogelijkheden en grenzen.
Meer informatie over ‘Anderen’: www.wettum.org/anderen . Ebook bij alle adressen (ook kobo-plus), paperback bij Amazon.nl, bol.com of www.wettum.org/bestellen.
Maar ja, de bedoeling en wat lezers ervaren willen nog wel eens uit elkaar lopen. Dus wat vonden lezers ervan? Een paar ervaringen:
Ruben de Baerdemaker schrijft: “Ik was onder de indruk van dit boek, onder andere om deze redenen: 1. Charles van Wettum schrijft gewoon goed! Ik las veel mooie, rake zinnen; ontroerende ook. De taal in “De zangers van Enceladus” is niet minder dan betoverend. Deze auteur heeft een goed gevoel voor stijl en toon, en aandacht voor detail. 2. De ideeën achter de verhalen zijn steevast heel sterk … Hij baseert zich vaak op een astrofysisch, chemisch of filosofisch idee of (of meerdere) en werkt het uit in de logica van een verhaal … 3. Humor! De variatie in de verhalen was voor mij zeker een bonus, vooral omdat ze thematisch toch samenhangen. De manier waarop administratieve rompslomp en managementcultuur op de korrel genomen worden, is verfrissend als intermezzo … 4. De verhalen vertrekken vanuit een kijk op de wereld die natuurwetenschap verenigt met het spirituele … Dit boek speculeert over vormen van bewustzijn die het menselijke denken overstijgen – en daardoor de grenzen ervan blootleggen … 5. Intertext: van Wettum knipoogt regelmatig naar zijn voorgangers uit de Golden Age van SF – leuke easter eggs voor wie daarvan houdt. Samengevat: ik heb echt genoten van Anderen – het is knap geschreven, en levert veel stof tot nadenken.” Bron en volledige recensie: Goodreads
Karin van Veldhoven schrijft: “… Kortom: de schrijfstijl is prettig en vlot, de spanning zit er goed in. Herkenbare thema’s in zoals: hoogmoed, het grote geld, winstbejag, de mens met de houding, “ik weet het beter”, zorg en liefde naar elkaar. Een variëteit van menstypes en aliens, planeten, Melkweg etc. Aliens is een boek voor de scifi liefhebber én een uitnodiging voor andere lezers. Een aanrader!“ Bron en volledige recensie: Hebban
Jos Lexmond (NCSF): “… Veel te vlug aan het einde gekomen. Het had, wat mij betreft, nog wel een vijfentwintig verhalen langer mogen duren. De kwaliteit was hoog, de humor vol en de lat van het sense of wonder gebeuren, lag bij tijd en wijle hoog tot zeer hoog! … Als ik zou moeten kiezen welk verhaal ik het beste zou moeten noemen, dan (want daar heb ik natuurlijk al wel vast over nagedacht) had ik daar best wel moeite mee, maar uiteindelijk heb ik unaniem voor: De zangers van Enceladus gekozen. Niet dat andere verhalen me niet raakten, edoch dit verhaal raakte me diep door de impact van een goed bedoelende daad van onze toekomstige mede aardbewoners. Lof Charles!!! Hoe dan ook… als jullie als rechtgeaarde SF-liefhebber Anderen nog niet hebben gelezen… doen!!!” Bron en volledige recensie: NCSF – Nederlands Centrum voor SF.
Recensent Patrick van de Wiele schrijft op de site (bron en volledige recensie) Out Of This World: ‘Over het algemeen doen de verhalen terugdenken aan de “golden age of SF”, ten tijde van Asimov, Clarke, Heinlein, Pohl enz. Charles voegt er echter hier en daar zijn “droge” humor aan toe. En zo weet hij de aandacht van de lezer vast te houden. Ik heb dan ook van deze bundel genoten.’
Johan Klein Haneveld schrijft onder andere: “De bundel bevat enkele werkelijk fantastische verhalen. Er zijn verhalen waar de auteur zich probeert in te leven in niet-menselijke levensvormen en hun belevingswereld schetst. Dit geldt voor het vervreemdende ‘De pijn van herinneren’ en ‘Hak en Elite en het trekken van de ijzeraders’ – dat de overwegingen weergeeft van op silicium gebaseerde wezens. Ook goed zijn verhalen die wetenschappelijke speculatie ver doorvoeren, zoals het ‘extreme far future’ SF-verhaal ‘De laatste kuil’, dat (terecht) ook in de laatste ‘EdgeZero’ is opgenomen. ‘Brown’ speculeert over zogenoemde ‘bruine dwergen’ die zich tussen ster en planeet in bevinden en ik vond de ‘schuimwereld’ in ‘Schuimbal’ en wat daar gebeurde ook fascinerend … Verder zijn er verhalen waarin Van Wettum menselijke relaties wat meer onder de loep neemt… Zoals het huwelijk dat onder spanning staat in ‘Wat ons is gegeven’, waarbij een echtpaar een uitstapje maakt naar een bijzondere planeet. Ook de ontluikende relatie in ‘Jaag onze paarden naar de sterren’ en hoe die door een virus onder druk wordt gezet vond ik een goede basis bieden voor het verhaal. Verder is de relatie tussen moeder en zoon in het naar horror neigende SF-verhaal ‘Het was op een donderdag’ goed getroffen … Voor mij dus genoeg pareltjes in deze bundel om hem te kunnen aanbevelen, vooral voor wie geen genoeg kan krijgen van de stijl van de ‘gouden eeuw’ van de SF.” Bron en volledige recensie: Goodreads
Wettum.org 